2018’in Şubat’ın iş değişikliği sırasında yaklaşık 3 haftalık bir süreyi kendime ayırmak gibi bir lükse sahip oldum.  Bu süre öncesinde son dönemlerin biraz sarsıcı geçmesi nedeniyle kısa süreli de bir tatile ve uzaklaşmaya ihtiyacım olduğunu hissediyordum. Ve böylece, yol beni Kamboçya’daki yoga kampına götürdü.

​

Kış aylarında yapabileceğim, tek kadın olarak herhangi bir tehdih hissetmeyeceğim, sorun yaşamayacağım ve aynı zamanda şehir ortamından uzaklaşıp kendime dönebileceğim bir rota araştırmaya başladım. Fırsatım varken bir yoga eğitimine katılmayı düşündüm, fakat eğitimlerin 3 haftayı geçmesi nedeniyle vazgeçmek zorunda kaldım. Sonra yoga tatillerini araştırırken Bali, Tayland, Costa Rica, Hindistan gibi farklı rotaları değerlendirdim. Bali’ye daha önce gittiğim için ne ile karşılaşacağımı biliyordum. Güzel olmasına rağmen farklı bir deneyimi tercih ettim. Diğer rotaları da ya Akın’la gitmek istiyordum ya da kendi başıma gitmek için yeterince güvenli bulmuyordum.

 

Derken Kamboçya’da bir yoga inziva kampı ile ilgili blog yazısı ile karşılaştım. Bu kamp diğerlerinden farklı olarak 6 günlük bir programa sahipti. Tripadvisor’da çok pozitif ve olumlu yorumlar almıştı. Kamboçya bucket list’imde ilk sıralarda yer almayan, ama merak ettiğim coğrafyalardan biriydi. Üstelik, kaldığımız yer, yemekler ve deneyim beni etkilemiş ve bir an önce kayıt yaptırma arzusu doğurmuştu. İşimden ayrılmadan kaydımı yapıp 3 aktarmalı uçak biletimi aldım.

Hariharilaya diye geçen bu inziva kampında 6 gün geçirdim. Beklediğimin aksine bu yerden ayrılmak çok zor oldu. Tek başıma katılmama rağmen güzel tasarlanmış program sayesinde 6 gün çok hızlı ve bir o kadar tatmin edici geçti. Şehre dönerken uzun süredir hissetmediğim bir moddaydım, ve İstanbul’a vardığımda çevreden de bu fark ediliyordu. Tabi, çalışmıyorken ve kamptayken farkındalığınızın artması ve hayata daha pozitif bakmanız çok daha kolay. Önemli olan burda öğrendiğiniz ve deneyimlediklerinizi hayata yansıtabilmeniz.

 

Sanırım kendine zaman tanıyan herkesin bu ve benzeri kendine döndüğü deneyimlerden beklentisi ve edindikleri birbirinden çok farklı. Yarattığınız ortam, sizin kendinizi dinlemeniz ve bir süredir görmezden geldiğiniz sesleri, duyguları görmeniz için imkan sağlıyor. Hariharilaya da bana bu imkanı verdiği için ayrı bir yere sahip.

6 gün boyunca sabah ve akşam yoga ve meditasyon zamanı var. Öğle saatlerinde de aynı zamanda ek ders veya gelen misafir uzmanlardan akupuntur gibi tedaviler alabiliyorsunuz. Bu ziyaret ettiğiniz haftaya göre değişebiliyor. Burdaki hocalarınız ve çalışanların büyük bir kısmı, zamanında kampa gelmiş ve severek bir süre burda geçirmek isteyenler. Kampı ziyaret edenler ise genelde Avrupa ülkelerinden. Özellikle güneydoğu Asya turuna çıkıp da seyahat etmekten yorulup kendilerine bir süre mola verenlerden oluşuyor.

 

Kampta olduğunuz süre boyunca dijital cihazları, evet ekitap okuyucular dahil, kullanmak yasak. İsteyenler için ağır çalışan bir bilgisayar - acil durumlar için-, ve bir kütüphane mevcut. Telefonları ve fotoğraf makinelerini kapatmak bu dönemde ne kadar zorlandığımız konular olsa da herkesin aynı konuda hassasiyet göstermesi, yemekler boyunca birbirimizle sohbet etmek, boş vakitlerde instagram yerine çevredeki köyleri ziyaret etmek ve kendini dinleyerek hamakta kitap okuyarak uykuya dalmak için eşsiz bir fırsat.

Kampın en unutulmaz anılarından biri, sabaha karşı çevre köydeki budist tapınağından gelen müzik sesleri oldu. Yağmurlu geçen gecenin sabahında ıslak toprak kokusu ve büyüleyici bir müzik ile bu bahçede sadece bir cibinlikle örtülü açıktaki yatağımda uyanmak unutulması zor bir deneyim.

 

Sanırım bu süre boyunca kendimde fark ettiğim birçok konu oldu. En çok kampın bitiminde neler düşündüğümüzü anlattığımız veda konuşmasında bunu anladım. Geri dönüp bakıyorum da o ana kadar vedalaşmakta zorlandığım hatıra ve biricik anneanneme veda etmemi belki biraz daha kolaylaştırdı.

 

Bu kadar güzel bir ortamı oluşturduğu için Joel’e teşekkür ediyorum. Sanırım her gelenin kendinden birşeyler bulduğu minik bir bahçeye can vermiş.